نی زار:اگر نگاهی گذرا به مفهوم توسعه بیندازیم رشد و تعالی منطقه ای و فرامنطقه ای را متصور خواهیم شد، نگاه توسعه نگر با برنامه مدون و همدلی جهت پیشبرد این برنامه ها چشم انداز توسعه است.

توسعه منطقه با یک مدیریت یکپارچه و عملگرا شکل میگیرد، اگر توسعه استان را براساس محوریت دوگانه دولت و ملت در نظر بگیریم ، عملا چرخ توسعه از طرف نمایدگان ملت میلنگد و از طرفی مدیریت میمونی حاکم بر فضای اجرایی استان چرخه توسعه را یا کند میسازد و یا از محور خارج می کند.

شوربختانه مدیریت میمونی حاکم بر فضای استان مشکلات را افزون می کند ، پیگیری تمامی پروژه های عمرانی آن هم توسط یک شخص (استاندار) سرعت روند پیشرفت را کم می کند اما اگر مدیریت ۱ ثانیه ای جاگزین سبک مدریت میمونی شود ، یعنی تقسیم کار صورت گیرد ، نمایندگان ملت به کمک عوامل اجرایی بیایند قاعدتا پیشرفت توسعه سرعت خواهد گرفت ، نه اینکه مانند سبک مدیریت میمونی، استاندار هم با افراد ذی نفوذ هیئت دولت دیدار کند و هم با عوامل تاثیر گذار قوه مقننه رایزنی کند.

برای توسعه باید در فضای اجتماعی جا بیفتد که توسعه هر کدام از مناطق استان بر روی توسعه دیگر مناطق تاثیر مستقیم یا غیر مستقیم می گذارد، البته ظاهرا این مهم برروی زبان ها جاریست اما کمتر کسی این مهم را به معنای واقعی درک کرده است، نماینده منطقه در نطق پیش از دستورش به اکثر مشکلات که شاید چندین بار نقل محافل مختلف بوده اشاره می کند اما هیچ اشاره ای به منطقه آزاد سیستان که مطالبه به حق مردم منطقه و مکمل توسعه کریدور میلک چابهار است نمی کند. بهتر نیست به جای تکرار مکررات طرحی برای رفع مشکلات منطقه به مجلس ارائه شود؟

مشاهده موارد اینچنینی اما و اگرهایی در اذهان عمومی شکل می گیرد که آیا عدم پیگیری لایحه منطقه آزاد بخاطر جهت گیری های سیاسی است یا اصلا نماینده یا نماینده ها مطالعه ای در این خصوص نداشته و ندارند؟ یا این موضوع برایشان اهمیتی ندارد؟

عدم وجود زیر ساخت هایی مانند گاز ، راه آهن و… یکی از عوامل عدم توسعه سیستان بوده و هست، عمر کلنگ برخی پروژه های زیر ساختی به اوایل انقلاب و برخی به قبل از انقلاب برمیگردد، اما در شرایط های مختلف جنگ ، و حتی بهترین وضعیت مالی ایران در دولت های نهم و دهم این پروژه ها از لحاظ فیزیکی تغییر چندانی نکرده است اما خوشبختانه در دولت یازدهم این طرح ها با اکثر توان به کار خود ادامه داده و حتی تاریخ پایان این پروژه ها براساس نوع روند پیشرفت اعلام شده است.

یکی دیگر از مولفه های توسعه روند انتصابات است ، انتقادات بسیاری به عدم تغییر برخی مدیران و آوردن مدیران غیر بومی بر مدیریت استان وارد است. به دلیل طولانی شدن مطلب به این موضوع نمیپردازم. اما به دلیل عدم تغییرات، فضای اداری منطقه به سمت روزمرگی رفته و عملا هیچ تحرکی دیده نمی شود و این یک آسیب بزرگ برای منطقه است.

رشذ صنعت یکی از موئلفه های توسعه است اما منطقه ای با شرایط اقلیمی سیستان صرفا با رشد صنعت مشکلاتش رفع نمی شود ، احیای کامل تالاب هامون با شرایط کمبود آب شاید از منطق به دور باشد اما ورود بیش از سه میلیارد متر مکعب آب به دشت سیستان توانایی احیای یکی از تالاب های سه گانه سیستان را دارد که با مدیریت یکپارچه این مهم دور از انتظار نیست. البته پروژه آبیاری مزارع با لوله یک مکملی است برای کشاورزی و رفتن به سمت کشاورزی مدرن اما رفع کننده مشکلات معیشتی و زیست محیطی نخواهد بود.

نویسنده: فرشید عابدی