جناب دکتر صالحی امیری وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

سلام علیک

جنابعالی همواره مدعی بوده اید که شخصیتی فرهنگی هستید با پذیرش این ادعا چند نکته را مطرح می کنم.

میل به قدرت در انسان ها و به تبع آن در دولت های برآمده از انسانها وجود دارد و چنانچه در انسانها با تهذیب نفس و تقوا و در دولت ها با تقسیم قدرت و نظارت بر قدرت در چارچوب تعریف شده ی ساختار سیاسی کنترل نشود مصیبت و بلایی خانمان سوز است و از قضا این مورد جناح سیاسی هم نمی شناسد و اصلاح طلب و اصولگرا چندان با یکدیگر تفاوت ندارند.

در دوران دولت های نهم و دهم اختاپوس تسلط دولت به فرهنگ و هنر هم طمع کرد و تلاش های جدی صورت گرفت که به نوعی دست تمامی اهل فرهنگ و هنر زیر سنگ دولت باشد. لذا در زمینه های مختلف شاهد این حضور سلطه گرانه ی دولت بودیم.

خانه مطبوعات نهاد صنفی اهالی مطبوعات است که به طور طبیعی اعضای این صنف حق دارند در آن عضو شوند و در صورت تمایل برای ارکان مختلف اداره ی آن کاندیدا شوند و اعضا با رأی خود به آنان اعتماد کنند و مسئولیت هایی را به آنان واگذار نمایند و یا با ندادن رای، عدم تمایل خود به حضور آنان در ارکان تصمیم گیر و اجرایی را ابراز نمایند. این روال در خانه مطبوعات به همین ترتیب بوده است که متأسفانه در دولت یازدهم گویا آنچه از تسلط بر نهادهای فرهنگی در دولت های قبل تعریف شده بود کفاف نمی کرد و حسن قدرت خواهی دولتمردان را پاسخگو نبود که قواعدی جدید نیز بر آن افزودند.

جناب آقای وزیر وارد کردن نهاد امنیتی حراست به انتخابات یک مجموعه ی صنفی یعنی خانه ی مطبوعات چه محلی از اعراب دارد؟ چگونه است که شخصیتی فرهنگی پس از ارایه ی تقاضا و تأئید توسط نهادهای مختلف مجوز انتشار نشریه دریافت می کند و می تواند روزانه به عنوان یک پایگاه اطلاع رسانی انواع اخبار و تحلیل را در کشور و جهان منتشر کند اما همین فرد برای کاندیدا شدن در صنف خود باید مورد تأئید حراست باشد. ممکن است بفرمایید کجای این رفتار، فرهنگی و یا علمی است. طرفه آنکه اهالی مطبوعات برای عضویت در خانه ی مطبوعات باید گواهی عدم سوء پیشینه بیاورند اما مدیران مسئول از این قاعده مستثنی هستند چرا که باور بر این است که مدیر مسئولی یک نشریه بسیار فراتر از عضویت در یک نهاد صنفی است.

جناب دکتر صالحی

اگر فرض پیشانی این نوشته را بپذیریم که جنابعالی فرهنگی و مدیریت تان علمی است. چگونه نتوانسته اید اهالی فرهنگ را از قید و بندهای غیرضروری و دست و پاگیر برهانید و تازه بر این قیود افزوده اید و نهادهای امنیتی را به حوزه ی صنفی وارد کرده اید.

جناب آقای وزیر

اگر به این قیدهای دست و پاگیر اشراف ندارید که مایه ی تأسف است، اگر اشراف دارید و آنها را باور دارید اگر چه مایه ی تأسف است اما خوب است که اعلام بفرمایید تا تکلیف ما با تعریف شما از فرهنگ روشن شود، اگر قبول ندارید اما برداشتن همین قید و بندهای کوچک از دست و پای فرهنگ و اهالی آن را هم در توان خود نمی بینید لطفاً به محضر رئیس جمهور رفته از اعتماد ایشان تشکر کنید، استعفا بدهید و در خانه بنشینید و محصولات فرهنگی تولید کنید چرا که حضور جنابعالی به عنوان یک شخصیت فرهنگی و علمی و رفتارهایی چنین غیرفرهنگی و غیرعلمی با یکدیگر مغایرت دارد. لطف بفرمایید جامعه را از این پارادکس خارج نمایید.

انتخابات برگزار شده ی خانه ی مطبوعات استان در روز ۱۴/۴/۹۶ مایه ی شرمساری اهالی مطبوعات بود اما به رسم یک اقدام مدنی در آن شرکت کردیم. البته اشتباه نشود این اعتراض متوجه انتخاب شوندگان نیست چرا که آنها همکاران ما هستند، اعتراض متوجه انتخاباتی است که با وجود صنفی بودن افرادی غیرصنفی با رفتاری غیرقانونی در آن مداخله کردند و مدیر استانی شما هم منفعل و تسلیم دست ها را بالا برد.

اگر در آنچه نوشتم خیری یافتید مرا دعا کنید و اگر از آنچه نوشتم رنجیده شدید به شخصیت فرهنگی خود ببخشید.اما در هر صورت منفعل نباشید و واکنش نشان بدهید.

با احترام دکتر محمد تقی رخشانی

مدیر مسئول روزنامه زاهدان